นางแก้ว...นางคู่บุญบารมีแห่งพระโพธิสัตว์

ชีวิตที่ไหลลื่นไปกับธรรมะ : นางแก้ว
วันพุธ ที่ 30 มีนาคม 2554 เวลา 0:00 น
เนื้อหาข่าว

ตามปกติที่เราเข้าใจกัน ผู้ที่จะสร้างบารมีมักจะเป็นพระโพธิสัตว์บ้าง พระอริยสาวกบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่จะถือกำเนิดในเพศชาย...ถ้าเช่นนั้นผู้ที่เป็นผู้หญิงล่ะจะปรารถนาการเป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้หรือ...คำตอบ คือ ได้...เพราะถึงแม้จะเริ่มต้นอธิษฐานปรารถนาพระโพธิญาณในขณะที่ยังเป็นสตรีเพศ แต่ท้ายที่สุดก็จะบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณในร่างของบุรุษแล้วเป็นไปไม่ได้หรือที่ผู้หญิงจะวางกำลังใจเฉกเช่นเดียวกับพระโพธิสัตว์ และบรรลุธรรมในขณะที่อยู่ในร่างของอิสตรี...

คำตอบก็ยังเป็นเช่นเดิม คือ ได้...ถ้าไม่ปรารถนาซึ่งการเป็นสาวกภูมิ บรรดาสตรีทั้งหลายสามารถอธิษฐานปรารถนาซึ่งการรักษาส่งเสริมไว้ซึ่งพระพุทธศาสนาและการสงเคราะห์สรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากกองทุกข์ได้เช่นเดียวกับพระโพธิสัตว์...ด้วยการอธิษฐานเป็น “นางแก้ว” คู่บุญของพระโพธิสัตว์

โดยปกติหญิง–ชาย ที่อธิษฐานเป็นคู่กัน และรักที่จะอยู่ด้วยกันเป็นคู่บุญกันนั้น ต้องมีบารมีเสมอกัน มีการทำทาน รักษาศีล และปฏิบัติธรรม ที่เสมอ หรือใกล้เคียงกัน... ดังนั้นผู้ที่ปรารถนาจะเป็นนางแก้วของพระโพธิสัตว์พระองค์ใดพระองค์หนึ่งก็ย่อมต้องวางกำลังใจให้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพระโพธิสัตว์ที่เป็นคู่บุญของตน...

เพราะผู้ที่ปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า ต้องบำเพ็ญบารมีอย่างเร็วที่สุดก็ ๔ อสงไขยกับแสนกัป (๑ อสงไขยปีเท่ากับ ๑ x๑๐ ยกกำลัง ๑๔๐ ปี) (หรือจะพูดง่าย ๆ ว่า ๔ อสงไขยปีเมื่อเทียบเป็นระยะเวลาในโลกมนุษย์ก็ โอ้โห! นานมาก... นานจนนับได้ไม่ถ้วนทีเดียวว่าจะเป็นกี่พันกี่หมื่นล้านปี)

ดังนั้นการที่หญิงใดจะอธิษฐานเป็นนางแก้วคู่บุญพระโพธิสัตว์ด้วยนั้น สตรีนางนั้นจะต้องวางกำลังใจให้หนักแน่นและเข้มแข็งไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพระโพธิสัตว์เองเลย เพราะตราบใดที่คู่ของตนเองยังไม่ตรัสรู้ธรรม ต่อให้พบพระพุทธเจ้ามากมายแค่ไหนก็ตามหญิงท่านนั้นก็ไม่สามารถที่จะบรรลุธรรมได้

นอกจากนั้นยังต้องประสบกับความทุกข์ยากนานัปการที่หนักหนาสาหัสกว่าหญิงอื่นใดทั้งหลาย... ต้องอย่าลืมว่าในการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์แต่ละพระองค์นั้น ต้องใช้ระยะเวลานานมาก เกิดมานับชาติไม่ถ้วน อีกทั้งต้องโปรดสาวกมากมาย ดังนั้นถึงแม้พระโพธิสัตว์แต่ละพระองค์จะมีนางแก้วหลักแล้วก็ยังต้องมีนางแก้วรอง ๆ ลงไปนับพันนับหมื่นนาง (ลองจินตนาการกันดูว่าจะมีปัญหามากมายสักเพียงไหน) นอกจากนั้นยังต้องพลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รักนับครั้งไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นสามี หรือบุตร-ธิดาอันเป็นที่รักยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ เพราะ...ในการสร้างบารมีนั้นพระโพธิสัตว์ต้องกระทำมหาทานอันยิ่งใหญ่ ซึ่ง...การบริจาคลูก-เมียเป็นทาน ก็อยู่ในการสร้างบารมีข้อนั้นด้วย...

ดังนั้นผู้ที่จะเป็นนางแก้วหลักที่จะตามพระโพธิสัตว์คู่ของตนไปจนกว่าจะจบกิจได้นั้น ต้องมีความเข้มแข็ง อดทน มีเมตตา มีบารมีสูงมาก...หรือจะพูดง่าย ๆ ก็คือ จะต้องวางกำลังใจเฉกเช่นเดียวกับพระโพธิสัตว์พระองค์หนึ่งทีเดียว

(มีหลายท่านที่ไม่เข้าใจในเรื่องนี้...ได้กล่าวปรามาสพระโพธิสัตว์ว่าเห็นแก่ตัวถึงกับเอาลูกเมียไปบริจาคเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง...

แท้จริง ๆ แล้วต้องบอกว่าผู้ที่คิดจะอธิษฐานเป็นทั้งนางแก้วและบุตร-ธิดาของพระโพธิสัตว์นั้น ทุกท่านทราบมาตั้งแต่แรกแล้วว่าจะต้องถูกบริจาค เพียงแต่ว่าในแต่ละชาติที่ลงมาเกิดจะระลึกได้หรือไม่เท่านั้นเอง เพื่อเป็นการวัดกำลังใจ สร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ที่ตนเองอธิษฐานติดตาม และก็เป็นการสร้างบารมี และวัดกำลังใจของตนเองด้วยเช่นกัน...

สรุปก็คือ ทุกท่านยอมทนทุกข์ทรมานก็เพราะความรักความเมตตา ปรารถนาที่จะสงเคราะห์สรรพสัตว์ทั้งหลายในวัฏสงสารนี้ให้ออกจากกองทุกข์ให้ได้เป็นหลักนั่นเอง)

การเป็นนางแก้วคู่บารมีของพระโพธิสัตว์... ถ้ากำลังใจไม่เข้มแข็ง ไม่มุ่งมั่นจริง ๆ ถ้าในดวงจิตไม่ฉ่ำเย็นไปด้วยความรัก ความเมตตา ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นอย่างท่วมท้นจริง ๆ...ถ้าขาดเสียซึ่งขันติ ความอดทนอย่างยิ่งยวด...ขาดเสียซึ่งปัญญา ที่จะนำพาให้ทุกชีวิตมีแต่สันติสุข...ขาดเสียซึ่งบารมีทั้ง 30 ทัศแล้ว... ต้องบอกว่า...ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นกันได้ง่าย ๆ เลย...แต่อย่างไรก็ตามถ้าตั้งจิตปรารถนาที่จะเป็นจริง ๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะยากเกินกว่าความมุมานะพยายามของทุกดวงจิตที่จะทำได้...

ขอน้อมโมทนากับสตรีทุกท่านที่มีจิตคิดปรารถนาซึ่งการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา การสงเคราะห์สรรพสัตว์ทั้งหลาย และการหนุนนำพระโพธิสัตว์คู่บารมีของท่านให้สำเร็จซึ่งพระโพธิญาณในที่สุด...

ขอบคุณรูปภาพจาก วัดท่าซุงและเว็บไซต์พลังจิตดอทคอม

ชนินทร
chdhorn@hotmail.com
Daily News Online > หน้าบทความ > จิตเหนืออารมณ์ > ชีวิตที่ไหลลื่นไปกับธรรมะ : นางแก้ว
Daily News Online > หน้าบทความ > จิตเหนืออารมณ์ > ชีวิตที่ไหลลื่นไปกับธรรมะ : นางแก้ว

 

นางแก้ว...นางคู่บุญบารมีแห่งพระโพธิสัตว์

ข้าพระพุทธเจ้าขอกราบบูชาพระนางแก้วคู่บุญบารมีพระโพธิสัตว์
พระนางแก้วผู้ซึ่งมีพระวิริยะ และพระอุตสาหะ ตามรอยเสด็จพระพุทธสวามี
มาโดยตลอด ไม่ว่าในชาติภพใด ๆ ก็ตามแต่ เช่นว่า ชาติที่เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน
ชาติที่เกิดมาเป็นมหาเศรษฐี หรือชาติที่เกิดมาในวรรณะกษัตริย์ พระนางแก้ว
ก็ได้โดยเสด็จตามรอยพระพุทธสวามีมาโดยตลอด ตราบจนถึงกาลที่พระพุทธองค์
เสด็จลงมาจุติในโลกมนุษย์ ซึ่งถือเป็นชาติภพสุดท้ายที่พระพุทธองค์จะเสด็จลงมา
เพื่อตรัสรู้เป็นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแห่งศากยวงศ์ ดังพุทธวาจาที่ตรัสไว้
ในวันประสูติ ว่า "เราเป็นเลิศที่สุดในโลก ประเสริฐที่สุดในโลก การเกิดครั้งนี้
เป็นครั้งสุดท้ายของเรา"
​

 

ในความคิดผม เรื่องนางแก้วผมว่าไร้สาระมากๆ อยากได้บุญก็ทำ ไม่ต้องไปเกาะพระเกาะโพธิสัตว์ การจะให้ไปถึงการหลุดพ้น ไม่ควรไปยึดติด คิดดูถ้าคุณมีห่วงผูกไว้กับอีกคน เมื่อไหร่คุณจะหลุดพ้น แถมยังเป็นภาระให้กับคนที่ถูกจับมัดติดอีก

 

ถ้าท่านคิดแค่ตัวเองต้องการพระนิพพาน ท่านคงไปนานแล้วละครับ

 

ถ้าไม่มีนางแก้วแล้วชาติที่เข้าปรมัตถ์จะบริจาคใครให้เป็นทานล่ะ

 

ไม่สำคัญหรอกครับ เรื่องพวกนี้เป็นอจิณไตย การบำเพ็ญบารมีของพระพุทธเจ้าแล้วแต่ความประสงค์ แล้วแต่จริตของแต่ละพระองค์เอง การบำเพ็บเพียรบารมีนั้น ไม่ใช่การสละลูกเมียเพียงอย่างเดียว ปรมัตถ์บารมี มีตั้งหลายแบบ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องใบไม้นอกกำมือ น่ะครับ มันย่อมมีอะไรมากกว่าที่เราคาดเดาถึงเพียงแต่ปัญญาของผมและของคนอื่นย่อมไม่เข้าใจความคิดของพระพุทธองค์หรอกครับ ประหนึ่งว่า แต่ละคนต่างก็มุ่งบำเพ็ญจิตที่แตกต่างกันตามบารมีของตนและขันติบารมีที่จะไปถึง

บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นพระสาวก
บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นอนิตยโพธิสัตว์
บางคน ปราถนาเพียงแค่้ป็นนิตยโพธิสัตว์
บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นพระพุทธเจ้า ปัญญาธิกะ
บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นพระพุทธเจ้า ศรัทธาธิกะ
บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นพระพุทธเจ้า วิริยะธิกะ
บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นพระพุทธเจ้า วิริยะธิกะ แบบพิเศษ
บางคน ปราถนาเพียงแค่เป็นพระพุทธเจ้า บำเพ็ญเพียรบารมีนอกเหนือจากที่กล่าว (อจิณไตย)

ในแต่ละที่กล่าวมาก็ยังแยกย่อยไปแต่ละตามจริตของแต่ละคนแต่ละองค์ ครับ

สาธุ ก็ด้วยเหตุฉะนี้เอวัง

 

ท่านแรงมาก ไม่ขอออกความเห็นแล้วกันกลัวว่าจะเป็นการปรามาส

 

ครุกแชงก็มีความเห็นเช่นเดียวกันกับคุณค่ะ โมทนาด้วยนะคะ สู้ๆต่อไปนะคะหนทางยังอีกยาวไกล

 

ถ้าพระพุทธองค์ทรงทำเพื่อพระองค์เอง โดยไม่ทรงห่วงสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลก
คงไม่มีศาสนาพุทธก่อกำเนิดเกิดขึ้น ให้เรานับถือมาจนถึงทุกวันนี้กว่าสองพันห้ารัอยปีดอก.
ขออนุโมทนาครับ

 

สาธุ จะแบบไหนท่านก็ทรงมีนางแก้วคู่บารมีทั้งหมดครับ จะกี่มากน้อย กี่ลำดับ ก็ตามอธิฐานร่วมกัน แต่ที่สำคัญคือต่างก็มุ่งที่จะบำรุงหน่อเนื้อแห่งพระโพธิญาณให้เจริญยิ่งขึ้น จนถึงพร้อมด้วย ทศบารมีและได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ขอรับ

 

อนุโมทนาเป็นอย่างยิ่ง ครับ

 

......ยังศรัทธาในข้อเขียนและตัวคุณchdhornและคุณพศวีร์..

อยู่ครับ

.....ขอเป็นกำลังใจแด่..ผู้ที่ใช้กำลังสติปัญญา..กำลังในความ

เพียรพยายามพิมพ์ข้อมูลทุกตัวอักษร...ใจผู้ที่มุ่งหวังกระทำ

ความดี...เพื่อน้อมนำเสนอ..แนวคิดแห่งหนทางความดี...สู่มวล

ชนครับ.

.........ขอผลแห่ง"ธรรมทาน"....จงคุ้มครองท่านทั้งสอง

ให้.."พ้นภัย"ครับ.

 

ไม่ขอออกความเห็นเช่นกัน ยากที่จะเข้าใจนะท่าน"guaregod."

 

ทานในพระปรมัตถ์มี 6 ประเภทด้วยกันคือ ​

• ทานที่เกิดจากตาของเรามองดูเห็นรูปสิ่งของต่าง ๆ สวยดี ก็คิดอยากหาเอาสิ่งของเหล่านั้น ไปทำบุญ

• ทานที่เกิดจากหูได้ยินเสียงคนทั้งหลายพูดกัน ชวนไปทำอย่างโน้นอย่างนี้ ทำทานสิ่งนั้นสิ่งนี้เราก็จะได้บุญกุศลมาก ด้วยการที่เราพากันกระทำบุญนั้น หรือได้ยินเขาชวนไปรักษาศีลภาวนาในสำนักหรือวัดต่าง ๆ แล้วก็คิดอยากไปทำบุญทำทานรักษาศีลภาวนาในสำนักหรือวัดต่าง ๆ เหล่านั้น

• ทานที่เกิดจากจมูกได้ดมกลิ่นของหอมแล้วชื่นใจ ก็คิดอยากเอาของหอมเช่นดอกไม้ หรือของมีกลิ่นต่าง ๆ ไปทำบุญบูชาพระพุทธรูป เพื่อจะได้บุญในสิ่งนั้น

• ทานที่เกิดจากลิ้นได้ลิ้มรสสิ่งของอาหารการกินต่าง ๆ อร่อยดี แซบดี ลำดี ร้อยดี ก็คิดอยากได้อาหารการกินทั้งหลายเหล่านี้ ไปถวายพระภิกษุสามเณร ทำบุญกับท่าน เพื่อจะได้บุญกุศลแก่ตนเองและทำทานกับบุคคลทั่วไปด้วย

• ทานที่เกิดจากกายถูกต้องสัมผัสสิ่งของต่าง ๆ เช่นเครื่องนุ่มห่ม ที่นั่ง ที่นอน ที่อยู่ พักพาอาศัย ให้สบายมีความสุขพอแก่ตนเอง แล้วก็คิดอยากได้สิ่งของต่าง ๆ ทั้งหลายเหล่านั้น ไปทำบุญทำทานการกุศล กับพระภิกษุสามเณร หรือบริจาคทานกับบุคคลทั่วไป ให้ได้บุญกุศลแก่ตน

• ทานที่เกิดจากจิตใจสัมผัสกับอารมณ์ในสิ่งทั้งหลาย ตาเห็นรูปดี หูได้ยินเสียงดี จมูกได้ดมกลิ่นดี ลิ้นได้ลิ้มรสดี กายถูกต้องสัมผัสดี ใจสัมผัสกับอารมณ์ทั้งหลายเหล่านั้นแล้วมีความสุข ก็คิดมีความปรารถนาอยากได้สิ่งของทั้งหลายเหล่านั้นไปทำทานการกุศล เพื่อจะได้ผลบุญไว้เป็นที่พึ่งของตน และมีความสุขต่อไป จึงเรียกว่าเป็นการทำบุญในทางปรมัตถธรรมทั้ง 6 อย่างนี้ ก็เรียกว่าเป็นการทำบุญอีกอย่างหนึ่งในทางพระพุทธศาสนา เพราะเป็นทางด้านจิตใจ ตัวเจตนาอยากจะทำบุญให้สำเร็จได้

การสร้างบารมีของพระโพธิสัตย์ เป็นพุทธวินิจฉัย ทานก็เหมือนกันไม่จําเป็นต้องบริจาคลูกและภรรยาเสมอไปไม่ใช่พุทธธรรมเนียม

 

เป็นเรื่องเกินกว่าที่เราจะรู้ได้ อย่าวิจารณ์ เลยครับ

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์ปัจจุบัน ท่านก็ทำให้เห็นแล้ว จำเป็นจะต้องทำหรือไม่ทำ ไม่มีใครรู้

 

ผมขอยกความดีความชอบให้กับคุณ chdhornครับ พอดีผมเห็นว่าเป็นข้อมูลที่น่าสนใจและเกี่ยวข้องกับทางweb. ซึ่งมีการเผยแผ่ทางสื่อสิ่งพิมพ์ให้กับผู้คนทั้งประเทศ ผมจึงขอเป็นแค่คนนำสาส์นมาส่งให้เพื่อนๆสมาชิกรับทราบว่า...
เราก็มีบุคคลากรที่มีคุณภาพอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ขออนุโมทนาครับ

 

อนุโมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธุ กับนางแก้ว...นางคู่บุญบารมีแห่งพระโพธิสัตว์ทุกๆพระองค์ ด้วยครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

ขออนุโมทนาในสิ่งดีๆที่มีมาฝากให้แก่กันรวมถึงสมาชิกแต่ละท่านที่สื่อสิ่งดีๆมาให้รับรู้ ขอบคุณครับ